Puszcza i Gołdopiwo

Pakujemy się i wyruszamy w Puszczę Borecką! To jest taki cwany plan – przejechać znad Mamr nad jezioro Gołdopiwo przez puszczę. Ruszamy wcześnie, Nordi trochę biegnie, trochę jedzie w stronę Węgorzewa. Mi po drodze w łańcuch i zębatkę wkręca się pajączek mocujący bagaże, Nordiego atakują krowy. Sielanka :)W Węgorzewie kręcimy się trochę w poszukiwaniu drogi, ale odnajdujemy ją dość szybko. Pedałujemy z dwie godziny i przejeżdżamy prawie 20km do miejscowości Stręgiel, gdzie decydujemy się zrobić odpoczynek na campingu. Szukamy tego miejsca odpoczynku i szukamy, aż wreszcie Pawła z Nordusiową przyczepką zaczepia pani, która wybiega z samochodu i zaprasza nas na kawę. Okazuje się, że pani ta ma 3 psy, a jej dzieci chcą mieć goldena i to dokładnie takiego samego jak nasz - złociutkiego. Po części oficjalnej siadamy w ogrodzie przy super kawie, przechodzimy na Ty, głaskamy Andzię, Tosię i Manię, czyli trzy suczki gospodarzy. Nordi udaje niedostępnego i zainteresowany jest głównie patykiem.Monika i Bartek, czyli dzieci zainteresowane nabyciem goldenka wypytują nas o mnóstwo rzeczy. Hodowle, ceny, dysplazję. Sami mieszkają w Warszawie, a ich mama Beata i tata, którego imienia nie poznaliśmy - w Stręglu.

Zostawiamy nasze namiary, umawiamy się na goldenowy spacer, jak już mały goldenek będzie w posiadaniu Moniki i Bartka, i ruszamy dalej do puszczy. Sama puszcza trochę nas rozczarowuje nawierzchnią złożoną z kocich łbów, ale satysfakcjonuje przyrodą, lasami, bagnami i zwierzyną. Wprost z puszczy po 60km dziś dojeżdżamy do Jeziorowskich nad jeziorem Gołdopiwo. Siadamy na tzw. kaczym dołku, Nordi pływa, a my nabieramy sił aby szukać noclegu. Znajdujemy obok jeszcze jedno pole - parking, potem camping, ale jedziemy do centrum Kruklanek po zakupy, po czym obładowani jak dzikie konie wracamy na pole-parking, skąd przegania nas dziwny pan w wielkim białym SUV-ie, krzycząc, że tego najgroźniejszego na świecie psa mamy natychmiast zabrać, założyć kaganiec, elektryczną obrożę, a najlepiej to od razu uśpić. Pytam go, czy to jego teren, ale nie, pan siedzi tam dla przyjemności kontroli nie swojej ziemi. Oczywiście grozi nam "odpowiednimi służbami", które przyjadą jeżeli się natychmiast nie dostosujemy. Zostawiamy tego biednego pana w jego własnym świecie i wracamy na kaczy dołek. Tu Nordi gania się z piękną Julką - owczarkiem niemieckim, a my palimy ognisko, pływamy, jemy pyszne rzeczy i oglądamy piękny zachód słońca. 

Rozpogadza się.